روشی نو در بدست آوردن کمترین نقاط شکست به کمک الگوریتم ژنتیک

امروزه شبکه های قدرت به منظور بالا رفتن قابلیت اطمینان و هدفهای خاص دیگر، به شبکه های بزرگ به هم پیوسته تبدیل می شوند. چگونگی تنظیمات رله ها در این شبکه ها از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور تنظیم و هماهنگی رله ها نقاط شکست یعنی نقاطی به عنوان نقاط شروع، محاسبه می گردند، که روش های مختلفی برای بدست آوردن آن ها وجود دارد. نقاط شروع هماهنگی یا نقاط شکست، نقاطی هستند که شبکه در آن نقاط باز می شود و رله های آن نقاط در ابتدا تنظیم می شوند. جدیدترین روشی که تابحال برای تعیین نقاط شکست وجود دارد، آنست که با منظورکردن توپولوژی شبکه، پارامترهایی نظیر حفاظت پایلوت، دوری و نزدیکی به منبع و ... را درنظر می گیرد و مجموعه نقاطی را به عنوان نقاط شکست می دهد. در این مقاله روشی معرفی شده است که ضمن آنکه تمام خواص روش قبلی را دارد، قادر است تا کوچکترین مجموعه نقاط شکست را توسط الگوریتم ژنتیک تعیین و پس از هربار یافتن نقاط شکست با بررسی میزان ناهماهنگی، نقاط شکست را تصحیح و نهایتاً با مکانیزمی کوچکترین مجموعه نقاط شکست[i] که کمترین ناهماهنگی را بدست آورد در خروجی برنامه پیدا کند.